animus mitis

mītis, e, adj. [etym. dub.; cf. Sanscr. mith-, to associate; Lat. mutuus], mild, mellow, mature, ripe; of the soil, mellow, light, kindly, fruitful; of a river, calm, gentle, placid (class.; syn.: lenis, placidus, comis).

Lit.:

sunt nobis mitia poma,

Verg. E. 1, 81:

uva,

id. G. 1, 448:

Bacchus (i. e. vinum),

mellow, id. ib. 1, 344:

suci,

Ov. M. 14, 690:

mite solum Tiburis,

Hor. C. 1, 18, 2:

mitis (fluvius) in morem stagni,

Verg. A. 8, 88:

flamma,

harmless, innoxious, Sil. 16, 120.—

Trop., mild, soft, gentle.

In gen.:

nihil tam vidi mite, nihil tam placatum, quam tum meus frater erat in sororem tuam,

Cic. Att. 5, 1, 3:

mitis tranquillusque homo,

Plaut. Truc. 4, 3, 2:

homo mitissimus atque lenissimus,

Cic. Cat. 4, 5, 10:

ex feris et immanibus, mites reddidit et mansuetos,

id. Inv. 1, 2, 2.— Poet., with acc., in respect of:

nec Mauris animum mitior anguibus,

Hor. C. 3, 10, 18. —With dat.:

mites hostibus,

Ov. P. 2, 1, 48:

poenitentiae mitior,

towards the penitent, Tac. Agr. 16.—

Of things:

mitis et misericors animus,

Cic. Inv. 1, 55, 106:

consilium,

Ov. Tr. 1, 5, 5:

doctrina,

Cic. Mur. 29, 160: malum, blandum atque dolosum, Lucil. ap. Non. 343, 9:

mitius exsilium,

Ov. Tr. 2, 185:

servitium,

Prop. 3, 13, 20:

opes,

acquired through a long peace, Sil. 14, 653:

affectus mitiores,

Quint. 5, 13, 2:

ingenium,

Juv. 4, 82; 13, 184:

animus,

id. 14, 15.—

Of speech:

Thucydides si posterius fuisset, multo maturior fuisset et mitior,

riper and mellower, more palalable, Cic. Brut. 83, 288:

mitis et compta oratio,

id. Sen. 9, 28:

non hac tam atroci, sed illa lege mitissima, causam dicere,

id. Verr. 2, 1, 9, § 26.—

Comically, made soft, mellow with beating:

mitis sum equidem fustibus,

Plaut. Mil. 5, 31; cf. Ter. Ad. 2, 4, 12.—Hence, adv.: mīte, mildly, soflly, gently (rare;

not in Cic.): mite connivere,

App. M. 10, p. 285, 4.— Comp.:

mitius ille perit,

Ov. P. 3, 7, 27. — Sup.:

mitissime legatos appellare,

Caes. B. G. 7, 43.

mītis, e, mild, gelinde, d.i. nicht hart, nicht rauh, nicht scharf, I) eig., v. Früchten, fructus, Curt.: uva, Verg.: sucus (herbarum), Ov. – bildl. v. Redner, Thucydides fuisset maturior et mitior, reifer und milder, genießbarer, Cic. Brut. 288. – vom Boden, mild, locker, solum, Hor.: terra mitior, Curt. – v. Klima, caelo mitissimo, Liv.: mitiores plagae, Plin. – v. Wasser, Wind u. Feuer, sanft, ruhig, fluvius, Verg.: flamina, Sil.: flamma, unschädliche, Sil. – scherzh., mitis (windelweich) sum equidem fustibus, Plaut. mil. 1424. – II) übtr., v. dem, was einen milden Charakter annimmt, a) v. persönl. Subjj., deren Charakter usw., mild, mild gestimmt od. gesinnt, fromm, sanft (zahm), friedsam u. dgl., vir tam mitis, Vell.: vir ingenio mitis, Vell.: mitis ingenii iuvenis, Liv.: animus m., Cic.: in illa gravi L. Sullae turbulentaque victoria quis P. Sullā mitior, quis misericordior inventus est? Cic.: quis tam mitis est, quin exacerbescat, Apul. apol. 85: homo mitissimus atque lenissimus, Cic.: mores mitissimi (Ggstz. truces atque crudeles), Colum. – v. Tieren, taurus, Ov.: lupa, Liv.: animalia, quae de agrestibus mitia sunt, Mela: mores (canis villatici) neque mitissimi neque rursus truces atque crudeles, Colum. – poet. m. folg. Acc. resp., mitior animum, Hor. – m. Ang. gegen wen? wem gegenüber? durch in m. Akk., nihil vidi tam mite, nihil

————

tam placatum, quam tum meus frater erat in sororem tuam, Cic.: non mitiorem in se plebem sed asperiorem... futuram, Liv.: od. durch Dat. comm., hostibus, Ov.: paenitentiae, gegen die Reuigen, Tac.: nobilitatibus extremis, Tac.: mitis ac magnificus hostibus fuit, Liv. 33, 21, 5; vgl. Liv. 21, 20, 8. – b) von Zuständen usw., sanft, mild, dolor, Cic.: poena mitior, Quint.: castigatio noxiorum mitior, Vell.: exsilium, Ov.: obitus (Tod), Tac.: servitium, Prop.: mitior victoria fuit, Iustin. – consilium, Ov.: doctrina, Cic. – alqd mitiorem in partem interpretari, Cic. – neutr. pl. subst., mitiora, sanftere Empfindungen (Ggstz. duriora, rauhere), Cic. or. 131. – c) v. der Rede, mild, gelinde, m. et compta oratio, Cic.: verba mitia, Auct. b. Alex., mitiora, Quint., mitissima, Ov.: dicendi genus placidum ac mite, Quint.: dare mitia responsa, Tac. – ⇒ Abl. Sing. auch mite, Ven. Fort. carm. 2, 2, 27.

rĕ-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. and n.

Act., to let go back, send back, despatch back, drive back, cause to return (class. and very freq.; cf. reddo).

Lit.

In gen.: Al. Redde mihi illam (filiam)... Non remissura es mihi illam?... non remittes? Me. Non remittam! Plaut. Cist. 2, 1, 29 sq.:

a legione omnes remissi sunt domum Thebis,

id. Ep. 2, 2, 22:

aliquem domum,

Caes. B. G. 1, 43 fin.; 4, 21; 7, 4 fin.; id. B. C. 3, 27 fin.:

mulieres Romam,

Cic. Att. 7, 23, 2:

paucos in regnum,

Caes. B. C. 2, 44:

Fabium cum legione in sua hiberna,

id. B. G. 5, 53:

partem legionum in sua castra,

id. B. C. 3, 97:

ad parentes aliquem nuntium,

Plaut. Capt. 2, 3, 15:

aliquem ad aliquem,

id. Cas. 2, 8, 1; Cic. Fam. 16, 5, 1; Caes. B. C. 1, 24; 26:

obsides alicui,

id. B. G. 3, 8 fin.; Lucil. ap. Lact. 5, 14:

is argentum huc remisit,

Plaut. As. 2, 2, 69:

librum tibi remisi,

Cic. Att. 9, 9, 2: pila intercepta, to cast or hurl back, Caes. B. G. 2, 27; so,

tractum de corpore telum,

Ov. M. 5, 95:

epistulam ad aliquem,

Plaut. Truc. 2, 4, 43:

litteras Caesari,

Caes. B. G. 5, 47; cf.:

scripta ad eum mandata per eos,

id. B. C. 1, 10:

naves ad aliquem,

id. B. G. 5, 23; so,

naves,

id. B. C. 1, 27:

obsides,

id. B. G. 3, 8; 3, 29:

nonne vides etiam, quantā vi tigna trabesque Respuat umor aquae?.. Tam cupide sursum revomit magis atque remittit,

drives back, Lucr. 2, 199; so,

aquas longe (cautes),

Sen. Hippol. 583:

calces (equi),

i. e. kick out behind, Nep. Eum. 5, 5.—

To send forth from itself, give out, yield:

ut melius muriā, quam testa marina remittit,

gives forth, yields, Hor. S. 2, 8, 53:

muriam,

Col. 12, 9 init.:

minimum seri,

id. 12, 13:

umorem (humus),

id. 12, 15 init.:

aeruginem (vasa aenea),

id. 12, 20, 2:

nec umenti sensit tellure remitti (nebulas),

Ov. M. 1, 604:

umorem ex se ipsa remittit,

Verg. G. 2, 218:

quod baca remisit olivae,

Hor. S. 2, 4, 69:

sanguinem e pulmone,

Ov. P. 1, 3, 19.—

In partic.

To let go back, to loosen, slacken, relax any thing strained, bound, rigid, etc. (syn. relaxo;

opp. intendo, adduco): in agro ambulanti ramulum adductum, ut remissus esset, in oculum suum recidisse,

Cic. Div. 1, 54, 123; cf.:

habenas vel adducere vel remittere,

id. Lael. 13, 45:

frena,

Ov. M. 2, 191 (opp. retinere);

6, 228: lora,

id. ib. 2, 200; id. Am. 3, 2, 14; cf.:

vela pennarum,

Lucr. 6, 743:

ira contractis, hilaritas remissis (superciliis) ostenditur,

Quint. 11, 3, 79:

quattuor remissis (digitis) magis quam tensis,

id. 11, 3, 99:

digitis,

Ov. H. 19, 197:

remissis,

id. M. 4, 229: junctasque manus remisit;

vinclis remissis, etc.,

i. e. to loose, id. ib. 9, 314 sq.:

digitum contrahens ac remittens,

Plin. 11, 26, 32, § 94: bracchia, i. e. to let sink or fall down, Verg. G. 1, 202: remissas manus, sinking or failing, Vulg. Heb. 12, 12:

frigore mella Cogit hiems eademque calor liquefacta remittit,

dissolves again, melts, Verg. G. 4, 36; cf.:

cum se purpureo vere remittit humus,

opens again, thaws, Tib. 3, 5, 4:

vere remissus ager,

Ov. F. 4, 126. —

To leave behind, produce:

veluti tractata notam labemque remittunt Atramenta,

Hor. Ep. 2, 1, 235.—

Jurid. t. t.: remittere nuntium or repudium, to send a bill of divorce, to dissolve a marriage or betrothal; v. nuntius and repudium.—

Trop.

In gen., to send back, give back, return, restore, dismiss, remove, etc.:

(specula) simulacra remittunt,

Lucr. 4, 337 Lachm.:

vocem late nemora alta remittunt,

Verg. A. 12, 929; cf.:

totidemque remisit Verba locus,

Ov. M. 3, 500:

chorda sonum... remittit acutum (with reddere),

Hor. A. P. 349:

vos me imperatoris nomine appellavistis: cujus si vos paenitet, vestrum vobis beneficium remitto, mihi meum restituite nomen,

Caes. B. C. 2, 32 fin.:

quin etiam ipsis (imperium) remittere,

id. B. G. 7, 20: integram causam ad senatum remittit, refers, Tac. A. 3, 10:

a quibus appellatum erit, si forte ad eosdem remittemur,

Quint. 11, 1, 76; 12, 10, 21:

veniam,

to return, repay, Verg. A. 4, 436:

quae nisi respuis ex animo longeque remittis,

Lucr. 6, 68; cf.:

opinionem animo,

to dismiss, reject, cast off, Cic. Clu. 2, 6:

si quid ab omnibus conceditur, id reddo ac remitto,

resign it, id. Sull. 30, 84:

utramque provinciam remitto, exercitum depono,

id. Phil. 8, 8, 25:

Galliam togatam,

id. ib. 8, 9, 27.—

In partic.

(Acc. to I A. 2. a.) To slacken, relax, relieve, release, abate, remit (freq. and class.):

omnes sonorum tum intendens tum remittens persequetur gradus,

Cic. Or. 18, 59; cf.:

(sonorum vis) tum remittit animos, tum contrahit,

id. Leg. 2, 15, 38: quaero enim non quibus intendam rebus animum, sed quibus relaxem ac remittam, relieve, recreate, refresh, id. Fragm. ap. Non. 383, 23:

ut requiescerem curamque animi remitterem,

id. Verr. 2, 4, 61, § 137:

animum per dies festos licentius,

Liv. 27, 31; and in a like sense with se, Nep. Alcib. 1 fin.;

and mid.: mirum est, ut opusculis animus intendatur remittaturque,

Plin. Ep. 7, 9, 13:

animos a contentione pugnae,

Liv. 5, 41:

animos a certamine,

id. 9, 12:

animos a religione,

id. 5, 25; cf.:

nihil apud milites remittitur a summo certamine,

id. 6, 24, 10:

superioris temporis contentionem,

Caes. B. C. 2, 14 fin.; cf. Cic. Brut. 55, 202:

diligentiam in perdiscendo ac memoriam,

Caes. B. G. 6, 14; cf.:

curam et diligentiam remittunt,

id. B. C. 2, 13:

summum illud suum studium remisit,

Cic. Brut. 93, 320:

ea studia remissa temporibus revocavi,

id. Tusc. 1, 1, 1:

belli opera,

Liv. 30, 3:

bellum,

id. 30, 23:

pugnam,

Sall. J. 60, 3 al.:

urguent tamen et nihil remittunt,

Cic. Fin. 4, 28, 77: equites petere ut sibi laxaret aliquid laboris;

quibus ille, ne nihil remissum dicatis, remitto, etc.,

Liv. 9, 16:

cottidie aliquid iracundiae remittebat,

Cic. Phil. 8, 6, 19; cf. id. Att. 10, 4, 2:

aliquid de suo,

id. Rab. Post. 11, 31:

horam de meis legitimis horis,

id. Verr. 2, 1, 9, § 25:

aliquid de severitate cogendi,

id. Phil. 1, 5, 12; 13, 17, 36:

nihil de saevitiā,

Tac. A. 6, 25 al.; cf. Caes. B. C. 3, 17:

ex eo, quod ipse potest in dicendo, aliquantum remittet,

Cic. Div. in Caecil. 15, 48:

aliquid ex pristinā virtute,

Caes. B. C. 3, 28:

aliquid ex curā verborum,

Quint. 10, 7, 22; 7, 1, 22.—With ellipsis of aliquid, etc.:

illum viris fortissimis remittere de summā non potuisse, te mulieri deterrimae recte remississe, etc.,

Cic. Verr. 2, 3, 35, § 82; Liv. 4, 43, 11:

de voluntate nihil,

Cic. Brut. 5, 17:

nihil e solito luxu,

Tac. H. 3, 55:

nihil ex arrogantiā,

id. Agr. 27 al. — Impers.:

tum aequo animo remittendum de celeritate existumabat,

Caes. B. G. 5, 49.—

With inf., to cease, leave off, omit to do any thing (rare;

not in Cic. or Cæs.): si cogites, remittas jam me onerare injuriis,

Ter. And. 5, 1, 8:

neque remittit quid ubique hostis ageret explorare,

Sall. J. 52, 5; cf.:

quid bellicosus Cantaber cogitet, remittas Quaerere,

Hor. C. 2, 11, 3.—

With se, or mid., to relax, abate:

ubi dolor et inflammatio se remiserunt,

Cels. 4, 24 fin.; cf.:

cum se furor ille remisit,

Ov. H. 4, 51:

quae (febres) certum habent circuitum et ex toto remittuntur,

Cels. 3, 12; cf. under II.—

Mid., to recreate one ' s self:

eundem, cum scripsi, eundem etiam cum remittor, lego,

Plin. Ep. 1, 16, 7; cf.:

fas est et carmine remitti,

id. ib. 7, 9, 9; cf.

supra: animus remittatur,

id. ib. 7, 9, 13.—

To give free course to (opp. continere):

animi appetitus, qui tum remitterentur, tum continerentur,

Cic. N. D. 2, 12, 34.—

With respect to a person, to free one from any thing; to give up, grant, forgive, yield, resign, concede, surrender, sacrifice a thing to any one (= concedere, condonare); with acc. of the offence:

Tranioni remitte quaeso hanc noxiam causā meā,

Plaut. Most. 5, 2, 47:

injuriam,

Sall. H. 3, 61, 2 Dietsch:

quare tum cito senex ille remisit injuriam?

Sen. Contr. 2, 11, 1:

ut ex animo tibi volens omne delictum remittam,

App. M. 3, p. 137, 29; so freq. in late Lat., to remit, forgive a sin or offence:

peccata,

Vulg. Matt. 9, 2:

blasphemia,

id. ib. 12, 31:

cogitationem,

id. Act. 8, 22. — Freq. with acc. of the penalty:

multam,

Cic. Phil. 11, 8, 18:

poenam alicui,

Liv. 40, 10, 9: ipso remittente Verginio ultimam poenam, id. 3, 59, 10; 8, 35, 1:

omnia tibi ista concedam et remittam,

Cic. Verr. 2, 5, 9, § 22; cf. id. Ac. 2, 33, 106; and:

alicui remittere atque concedere, ut, etc.,

id. Planc. 30, 73: meam animadversionem et suppli cium... remitto tibi et condono, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2:

quod natura remittit, Invida jura negant,

Ov. M. 10, 330:

si per populum Romanum stipendium remittatur,

Caes. B. G. 1, 44:

pecunias, quas erant in publicum Varroni cives Romani polliciti, remittit,

id. B. C. 2, 21; cf. Liv. 42, 53: aedes (venditas) alicui, to give up, resign a purchase, Plaut. Most. 3, 2, 111:

tempus vobis,

Cic. Verr. 2, 1, 11, § 30:

ut patria tantum nobis in nostrum privatum usum, quantum ipsi superesse posset, remitteret,

id. Rep. 1, 4, 8:

navem imperare debuisti ex foedere: remisisti in triennium: militem nullum umquam poposcisti per tot annos,

id. Verr. 2, 4, 9, § 21:

tibi remittunt omnes istam voluptatem et eā se carere patiuntur,

resign that pleasure to you, id. de Or. 1, 58, 246:

ut memoriam simultatium patriae remitteret,

sacrifice to his country, Liv. 9, 38; cf.:

privata odia publicis utilitatibus remittere,

Tac. A. 1, 10:

ut sibi poenam magistri equitum remitteret (dictator),

that he would remit for their sake, Liv. 8, 35:

dictator consulibus in senatu magnifice conlaudatis et suarum quoque rerum illis remisso honore, dictaturā se abdicavit,

having been resigned in their favor, id. 7, 11:

jus ipsi remittent,

will abandon their claim, id. 6, 18, 7.— Absol.:

remittentibus tribunis plebis comitia per interregem sunt habita,

withdrawing their opposition, Liv. 6, 36, 3:

de tributo remiserunt,

id. 5, 12, 13; cf. Tac. A. 1, 8:

si hoc ipsi remitti vellent, remitterent ipsi de maritumis custodiis,

Caes. B. C. 3, 17.—

Poet., with inf., to allow, permit:

sed mora damnosa est nec res dubitare remittit,

Ov. M. 11, 376; cf.:

(Fides) occulte saevire vetat, prodesse remittit,

Claud. Laud. Stil. 2, 37. —

Neutr., to decrease, abate (very rare, but class.):

si forte ventus remisisset,

Caes. B. C. 3, 26:

imbres,

Liv. 40, 33, 4:

pestilentia,

id. 2, 34, 6:

cum remiserant dolores pedum,

Cic. Brut. 34, 130; cf.:

si remittent quippiam Philumenae dolores,

Ter. Hec. 3, 2, 14:

tumor remittens,

Cels. 7, 18:

vapor calidus primo non remittit propter levitatem,

does not sink, Vitr. 8, 2.— Hence, rĕmissus, a, um, P. a. (acc. to I. A. 2. a.), slack, loose, relaxed, languid (opp. contentus, contendere):

membra,

Lucr. 5, 852.

Lit.:

ut onera contentis corporibus facilius feruntur, remissis opprimunt,

Cic. Tusc. 2, 23, 54; cf.:

vox, ut nervi, quo remissior, hoc gravior et plenior,

Quint. 11, 3, 42:

ridens Venus et remisso Filius arcu,

Hor. C. 3, 27, 67:

ammoniacum,

i. e. liquid, Pall. 1, 41, 2; cf.

adeps,

Veg. 1, 11, 4. —

Trop., relaxed, not rigid, strict, or hard, both in a good and bad sense.

Mild, gentle, soft, indulgent, cheerful, good-humored, gay, etc. (syn.:

lenis, mitis, dulcis): remissior ventus,

Caes. B. C. 3, 26:

remissiora frigora,

id. B. G. 5, 12 fin.:

cantūs remissiores,

Cic. de Or. 1, 60, 254; cf.:

tum intentis tum remissis modis,

Quint. 11, 3, 17:

si me non improbissime Dolabella tractasset, dubitassem fortasse, utrum remissior essem, an summo jure contenderem,

Cic. Att. 16, 15, 1:

in eo sermone non remissi sumus,

id. Fin. 3, 1, 2:

remissus et subridens,

Tac. Or. 11 init.:

nisi magistratus valde lenes et remissi sint,

Cic. Rep. 1, 43, 66:

in ulciscendo remissior,

id. Red. ad Quir. 7, 23:

animus (with lenis),

id. de Or. 2, 46, 193; cf.:

remississimo ad otium et ad omnem comitatem animo,

i. e. most prone, Suet. Aug. 98:

remissus et mitis,

Plin. Ep. 3, 14, 5:

cum tristibus severe, cum remissis jucunde vivere,

Cic. Cael. 6, 13; cf. Suet. Galb. 14; id. Claud. 21:

decorus est sermo senis quietus et remissus,

Cic. Sen. 9, 28:

remissius genus dicendi,

id. Sest. 54, 115:

amicitia remissior esse debet et liberior et dulcior,

id. Lael. 18, 66; cf.

affectus,

Quint. 10, 1, 73:

egressiones dulces et remissae,

id. 11, 3, 164: joci, gay, merry (opp. curae graves), Ov. M. 3, 319; cf.:

remissiores hilarioresque sermones,

Suet. Tib. 21:

opus,

Ov. Tr. 2, 547. —

Slack, negligent, remiss (syn. languidus):

esse remisso ac languido animo,

Caes. B. C. 1, 21; cf.:

nostris languentibus atque animo remissis,

id. ib. 2, 14: dolus Numidarum [p. 1563] nihil languidi neque remissi patiebatur, i. e. no negligence, Sall. J. 53, 6; 88, 2:

in labore,

Nep. Iphic. 3, 1:

oderunt agilem gnavumque remissi,

Hor. Ep. 1, 18, 90:

remissior in petendo,

Cic. Mur. 26, 52:

vita remissior,

Suet. Tib. 52.—

Lower, cheaper:

remissior aliquanto ejus fuit aestimatio quam annona,

below the market price, Cic. Verr. 2, 3, 92, § 214. — Hence, adv.: rĕ-missē (acc. to B. 1.), gently, mildly (with leniter, urbane;

opp. severe, graviter, vehementer, etc.),

Cic. de Or. 3, 26, 102; id. Cael. 14, 33; Col. 1, 8, 10; Quint. 10, 2, 23; 12, 10, 71; Suet. Claud. 30.— Comp., Cic. de Or. 1, 60, 255; id. Verr. 2, 4, 34, § 76; Quint. 9, 2, 91.— Sup. is not found.

im-mītis, e (in u. mitis), ungelinde, unmild, herb, I) eig.: uva, Hor.: raphanus, wilder, Plin.: fructus (Ggstz. fr. dulcis), Plin.: in frugibus et pomis matura dicuntur quae neque cruda et immitia sunt neque caduca atque decocta, sed tempore suo adulta maturataque, Gell. 10, 11, 3. – II) übtr., unmild, unhold, unsanft, unglimpflich = streng, hart, rauh, grausam, wild (Ggstz. mitis, placidus), a) v. Menschen u. menschlichen Dingen, asper et imm., Suet.: impotens sum, crudelis sum, immitis, Sen. rhet.: Claudius naturā immitis, Liv.: imm. et implacabilis eius viri animus, Liv.: imm. tyrannus, v. Pluto, Verg.: imm. oculi, Ov.: imm. mandata, Tac.: eo immitior, quia toleraverat, Tac. ann. 1, 20. – b) v. Tieren, lupus imm. et acer, Ov.: immitior hydro, Ov. met. 13, 804: serpens immitissimum animalium genus, Plin. 10, 207. – c) v. lebl. Subjj.: ventus, Tibull.: caelum, Plin. ep.: ara, wegen der Menschenopfer, Ov.: locus, Plin.: caedes, unmenschliches Gemetzel, Liv.: mors, der bittere (weil frühzeitige), Tibull. – Acc. neutr. adv., stridor immite rudentum sibilat, Sil. 17, 256. – Plur. subst., ut placidis coëant immitia, Hor. de art. poët. 12.

quiētus, a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, griech. ἥσυχος, I) eig., nach Tätigkeit Ruhe haltend, A) im allg.: α) v. leb. Wesen: sex ego te totos hos menses quietum reddam, Ter. eun. 277. – β) v. lebl. Subjj.: aër, Verg.: caeli status (Ggstz. procellosus atque imbrifer), Colum.: amnis, ruhig fließend, Verg.: aequor quietius, Hor.: portus omnium quietissimus, Sen. – baca, eine abgelageite (Ggstz. recens), Colum. – neutr. subst., quiētum, ī, n., die ruhige, stille Luft, Petron. 131, 9. – B) insbes.: 1) ruhend, schlafend, Tac. ann. 1, 49. – dah. subst., quiētī, ōrum, m., prägn., die Ruhenden, Fortschlafenden = die Toten, Nemes. ecl. 1, 38. – 2) sich ruhig verhaltend, ruhig, untätig, a) übh. = sich der Unruhe-, des Aufstandes-, bes. sich der Feindseligkeiten enthaltend, α) v. leb. Wesen: quieto sedente rege ad Enipeum, Liv.: quieto exercitu pacatum agrum peragravit, Liv. – β) v. Ort, Staat, wo man sich eines Aufstandes, der Feindseligkeiten enthält, frei von Tumult, frei-, ruhig von Aufstand, -von Kampf-, -von Krieg, ne tribunal quidem satis quietum erat, Liv. – quieta, quietior Gallia, Caes.: pacatissima et quietissima pars, Caes. – nihilo quietiora ea (sc. hiberna) ipsis aestivis habuit, Liv. – u. m. ab u. Abl., a seditione et a bello quietis rebus, Liv.: a bello ut quieta esset provincia, Liv. Vgl. Drak. Liv. 2, 34, 1. – nihil interim

————

apud hostes quietum pati, quo minus subitis excursibus popularetur, er gestattete dem Feinde keine Ruhe, sondern unternahm plötzlich verheerende Streifzüge, Tac. Agr. 20. – neutr. pl. subst., quieta movere, die öffentliche Ruhe stören, Sall. Cat. 21, 1: quieta turbidis antehabeo, ich ziehe die Ruhe der Verwirrung vor, Tac. ann. 1, 58. – b) am Kriege-, am Kampfe nicht teilnehmend, ruhig, untätig, neutral, te quieto totam molem sustinebat belli, Liv.: hoc turbido tempore, quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep.: u. so subst., quiēti, ōrum, m., die Ruhigen, Neutralen, Sall. fr. u.a. – 3) vom öffentl. Leben, Staatsleben sich zurückhaltend, ruhig, zurückgezogen, eingezogen, in der Stille-, in Muße lebend, α) v. Pers.: maior cura efficiendi rem publicam gerentibus quam quietis, Cic. – β) v. Zuständen: vita privata et qu., Cic.: vita placata, tranquilla, quieta, Cic.: otiosam aetatem et quietam sine ullo aut labore aut contentione traducere, Cic. – II) übtr., dem Gemüte, dem Charakter nach ruhig, 1) ruhig, gelassen, friedsam, sanft (Ggstz. acer, heftig, wild; vgl. Isid. orig. 10, 233), α) v. leb. Wesen: vir ingenio mitis, moribus quietus, Vell.: integri, quieti, otiosi homines, Cic.: equi demptis testiculis fiunt quietiores (vorher placidi, Ggstz. acres), Varro: quietus esto, inquam, sei ruhig, unbesorgt, Ter.: homo quietissimus, Cic.: meminero, de istoc quietus esto, sei ruhig, erei-

————

fere dich nicht. Plaut. – v. Gemüte selbst, animus qu., qu. et solutus, Cic.: animus quietus et in tranquilla statione collocatus (Ggstz. an. iratus), Sen.: casum quieto et aequo animo ferre, gelassen (ohne Murren) und mit Gleichmut, Caes. – β) v. Zuständen: qu. et remissus sermo, Cic.: tranquillitas, id est placida quietaque constantia, Cic.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam, fidem (Gewissenhaftigkeit), quaeris, Sen. – 2) ruhig, bedächtig, im üblen Sinne ohne Energie, phlegmatisch (Ggstz. acer), α) v. Pers.: quietus, ut res postulabat, aciem exornat, Sall.: ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, placido animo, Sall. – β) v. Zuständen: cogitatio (Nachdenken), Cels.: ad omnia, quae agenda forent, quieta cum industria aderat, Tac. – 3) nicht vom Ehrgeiz getrieben, frei von Ehrgeiz, anspruchslos, bescheiden, vir rectus, integer, quietus ac paene ultra modum verecundus, Plin.: alioqui quietissimus, Plin. ep.

quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.

Lit.:

placida compostus pace quiescit,

Verg. A. 1, 249:

felicius ossa quiescant,

Ov. Ib. 305:

patrono meo ossa bene quiescant,

Petr. 39:

numquam hodie quiescet,

Plaut. Mil. 2, 2, 59:

renovat pristina bella, nec potest quiescere,

Cic. Rep. 6, 11, 11:

non somno quiescere,

to get no rest, Curt. 4, 13, 18:

non aure quiescit, Non oculis,

Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.:

quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset,

which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—

In partic.

In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10:

pro condicione temporum quieturus,

Suet. Caes. 16:

quieverant per paucos dies,

Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—

To rest, sleep:

quievi in navi noctem perpetem,

Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4:

eo cum venio, praetor quiescebat,

Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:

somnum humanum quievi,

I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—

Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet:

et prato gravia arma quiescunt,

Verg. A. 10, 836:

flamma,

ceases to burn, id. ib. 6, 226:

quiērunt Aequora,

the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39:

molliter ossa quiescant,

Verg. E. 10, 33:

quiescentes Nili aquae,

standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71:

venti,

id. 17, 22, 35 §

170: quiescit terra,

rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39:

humus,

Petr. 123:

quiescunt voces,

are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—

To make a pause in speaking: quiescere, id est, hêsuchazein, Cic. Ac. 2, 29, 93.—

Trop.

To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done:

quiescere rem adduci ad interregnum,

Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with:

ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere,

Just. 14, 3, 10.—

Neutr., to cease, leave off, desist from any thing:

quiesce hanc rem modo petere,

Plaut. Most. 5, 2, 51:

statuere atque ediscere,

Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8:

indoctus discive trochive,

Hor. A. P. 380.—

Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.:

laudes,

Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).

Enjoying rest, keeping quiet, quiet:

aliquem quietum reddere,

Ter. Eun. 2, 2, 46:

animus,

Cic. Tusc. 2, 1, 2:

quietus et solutus animus,

id. Rosc. Com. 15, 43:

integri, quieti, otiosi homines,

id. Agr. 2, 28, 77:

homo quietissimus,

id. Verr. 2, 4, 19, § 40:

regnum,

Hor. C. 1, 12, 33:

de istoc quietus esto,

be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—

In partic.

Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus;

at is quem petebat, quietus, imbellis,

Sall. J. 20, 2:

quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit,

Nep. Pelop. 4, 1:

quietos lacessit,

Just. 7, 6, 13:

nihilo quietiores postea res habuit,

Liv. 33, 19.—

Of the mind, calm, tranquil, free from ambition:

ad quam spem (praeturae) quietissimus,

Plin. Ep. 10, 12 (7):

vir rectus, integer, quietus,

Plin. Ep. 7, 31, 1:

vir ingenio mitis, moribus quietus,

Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—

Tame, gentle:

equi fiunt quietiores,

Varr. R. R. 2, 7.—

Resting, sleeping:

quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat,

Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.:

si sentire datur post fata quietis,

i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—

Of things, calm, quiet:

amnes,

gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40:

quietiore aequore ferri,

id. Epod. 10, 11:

aër,

Verg. A. 5, 216:

baca,

that has lain a while, Col. 12, 50, 19:

res publica (opp. perturbata),

Cic. Cat. 2, 9, 19:

aetas,

id. Sen. 23, 82:

quietus et remissus sermo,

calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.

quĭētum, i, n., the still, tranquil, motionless air, Petr 131, 9. —

Quĭēta, ae, f., a woman ' s name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly:

quod aptissimum est ad quiete vivendum,

Cic. Fin. 1, 16, 52:

quiete acta aetas,

id. Sen. 5, 13.— Comp.:

quietius tranquilliusque,

Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.— Sup.:

quietissime se receperunt,

Caes. B. C. 3, 46 fin.

quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.

Lit.:

placida compostus pace quiescit,

Verg. A. 1, 249:

felicius ossa quiescant,

Ov. Ib. 305:

patrono meo ossa bene quiescant,

Petr. 39:

numquam hodie quiescet,

Plaut. Mil. 2, 2, 59:

renovat pristina bella, nec potest quiescere,

Cic. Rep. 6, 11, 11:

non somno quiescere,

to get no rest, Curt. 4, 13, 18:

non aure quiescit, Non oculis,

Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.:

quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset,

which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—

In partic.

In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10:

pro condicione temporum quieturus,

Suet. Caes. 16:

quieverant per paucos dies,

Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—

To rest, sleep:

quievi in navi noctem perpetem,

Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4:

eo cum venio, praetor quiescebat,

Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:

somnum humanum quievi,

I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—

Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet:

et prato gravia arma quiescunt,

Verg. A. 10, 836:

flamma,

ceases to burn, id. ib. 6, 226:

quiērunt Aequora,

the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39:

molliter ossa quiescant,

Verg. E. 10, 33:

quiescentes Nili aquae,

standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71:

venti,

id. 17, 22, 35 §

170: quiescit terra,

rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39:

humus,

Petr. 123:

quiescunt voces,

are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—

To make a pause in speaking: quiescere, id est, hêsuchazein, Cic. Ac. 2, 29, 93.—

Trop.

To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done:

quiescere rem adduci ad interregnum,

Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with:

ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere,

Just. 14, 3, 10.—

Neutr., to cease, leave off, desist from any thing:

quiesce hanc rem modo petere,

Plaut. Most. 5, 2, 51:

statuere atque ediscere,

Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8:

indoctus discive trochive,

Hor. A. P. 380.—

Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.:

laudes,

Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).

Enjoying rest, keeping quiet, quiet:

aliquem quietum reddere,

Ter. Eun. 2, 2, 46:

animus,

Cic. Tusc. 2, 1, 2:

quietus et solutus animus,

id. Rosc. Com. 15, 43:

integri, quieti, otiosi homines,

id. Agr. 2, 28, 77:

homo quietissimus,

id. Verr. 2, 4, 19, § 40:

regnum,

Hor. C. 1, 12, 33:

de istoc quietus esto,

be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—

In partic.

Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus;

at is quem petebat, quietus, imbellis,

Sall. J. 20, 2:

quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit,

Nep. Pelop. 4, 1:

quietos lacessit,

Just. 7, 6, 13:

nihilo quietiores postea res habuit,

Liv. 33, 19.—

Of the mind, calm, tranquil, free from ambition:

ad quam spem (praeturae) quietissimus,

Plin. Ep. 10, 12 (7):

vir rectus, integer, quietus,

Plin. Ep. 7, 31, 1:

vir ingenio mitis, moribus quietus,

Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—

Tame, gentle:

equi fiunt quietiores,

Varr. R. R. 2, 7.—

Resting, sleeping:

quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat,

Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.:

si sentire datur post fata quietis,

i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—

Of things, calm, quiet:

amnes,

gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40:

quietiore aequore ferri,

id. Epod. 10, 11:

aër,

Verg. A. 5, 216:

baca,

that has lain a while, Col. 12, 50, 19:

res publica (opp. perturbata),

Cic. Cat. 2, 9, 19:

aetas,

id. Sen. 23, 82:

quietus et remissus sermo,

calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.

quĭētum, i, n., the still, tranquil, motionless air, Petr 131, 9. —

Quĭēta, ae, f., a woman ' s name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly:

quod aptissimum est ad quiete vivendum,

Cic. Fin. 1, 16, 52:

quiete acta aetas,

id. Sen. 5, 13.— Comp.:

quietius tranquilliusque,

Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.— Sup.:

quietissime se receperunt,

Caes. B. C. 3, 46 fin.

quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.

Lit.:

placida compostus pace quiescit,

Verg. A. 1, 249:

felicius ossa quiescant,

Ov. Ib. 305:

patrono meo ossa bene quiescant,

Petr. 39:

numquam hodie quiescet,

Plaut. Mil. 2, 2, 59:

renovat pristina bella, nec potest quiescere,

Cic. Rep. 6, 11, 11:

non somno quiescere,

to get no rest, Curt. 4, 13, 18:

non aure quiescit, Non oculis,

Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.:

quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset,

which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—

In partic.

In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10:

pro condicione temporum quieturus,

Suet. Caes. 16:

quieverant per paucos dies,

Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—

To rest, sleep:

quievi in navi noctem perpetem,

Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4:

eo cum venio, praetor quiescebat,

Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:

somnum humanum quievi,

I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—

Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet:

et prato gravia arma quiescunt,

Verg. A. 10, 836:

flamma,

ceases to burn, id. ib. 6, 226:

quiērunt Aequora,

the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39:

molliter ossa quiescant,

Verg. E. 10, 33:

quiescentes Nili aquae,

standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71:

venti,

id. 17, 22, 35 §

170: quiescit terra,

rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39:

humus,

Petr. 123:

quiescunt voces,

are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—

To make a pause in speaking: quiescere, id est, hêsuchazein, Cic. Ac. 2, 29, 93.—

Trop.

To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done:

quiescere rem adduci ad interregnum,

Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with:

ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere,

Just. 14, 3, 10.—

Neutr., to cease, leave off, desist from any thing:

quiesce hanc rem modo petere,

Plaut. Most. 5, 2, 51:

statuere atque ediscere,

Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8:

indoctus discive trochive,

Hor. A. P. 380.—

Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.:

laudes,

Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).

Enjoying rest, keeping quiet, quiet:

aliquem quietum reddere,

Ter. Eun. 2, 2, 46:

animus,

Cic. Tusc. 2, 1, 2:

quietus et solutus animus,

id. Rosc. Com. 15, 43:

integri, quieti, otiosi homines,

id. Agr. 2, 28, 77:

homo quietissimus,

id. Verr. 2, 4, 19, § 40:

regnum,

Hor. C. 1, 12, 33:

de istoc quietus esto,

be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—

In partic.

Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus;

at is quem petebat, quietus, imbellis,

Sall. J. 20, 2:

quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit,

Nep. Pelop. 4, 1:

quietos lacessit,

Just. 7, 6, 13:

nihilo quietiores postea res habuit,

Liv. 33, 19.—

Of the mind, calm, tranquil, free from ambition:

ad quam spem (praeturae) quietissimus,

Plin. Ep. 10, 12 (7):

vir rectus, integer, quietus,

Plin. Ep. 7, 31, 1:

vir ingenio mitis, moribus quietus,

Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—

Tame, gentle:

equi fiunt quietiores,

Varr. R. R. 2, 7.—

Resting, sleeping:

quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat,

Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.:

si sentire datur post fata quietis,

i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—

Of things, calm, quiet:

amnes,

gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40:

quietiore aequore ferri,

id. Epod. 10, 11:

aër,

Verg. A. 5, 216:

baca,

that has lain a while, Col. 12, 50, 19:

res publica (opp. perturbata),

Cic. Cat. 2, 9, 19:

aetas,

id. Sen. 23, 82:

quietus et remissus sermo,

calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.

quĭētum, i, n., the still, tranquil, motionless air, Petr 131, 9. —

Quĭēta, ae, f., a woman ' s name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly:

quod aptissimum est ad quiete vivendum,

Cic. Fin. 1, 16, 52:

quiete acta aetas,

id. Sen. 5, 13.— Comp.:

quietius tranquilliusque,

Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.— Sup.:

quietissime se receperunt,

Caes. B. C. 3, 46 fin.

quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.

Lit.:

placida compostus pace quiescit,

Verg. A. 1, 249:

felicius ossa quiescant,

Ov. Ib. 305:

patrono meo ossa bene quiescant,

Petr. 39:

numquam hodie quiescet,

Plaut. Mil. 2, 2, 59:

renovat pristina bella, nec potest quiescere,

Cic. Rep. 6, 11, 11:

non somno quiescere,

to get no rest, Curt. 4, 13, 18:

non aure quiescit, Non oculis,

Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.:

quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset,

which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—

In partic.

In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10:

pro condicione temporum quieturus,

Suet. Caes. 16:

quieverant per paucos dies,

Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—

To rest, sleep:

quievi in navi noctem perpetem,

Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4:

eo cum venio, praetor quiescebat,

Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:

somnum humanum quievi,

I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—

Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet:

et prato gravia arma quiescunt,

Verg. A. 10, 836:

flamma,

ceases to burn, id. ib. 6, 226:

quiērunt Aequora,

the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39:

molliter ossa quiescant,

Verg. E. 10, 33:

quiescentes Nili aquae,

standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71:

venti,

id. 17, 22, 35 §

170: quiescit terra,

rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39:

humus,

Petr. 123:

quiescunt voces,

are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—

To make a pause in speaking: quiescere, id est, hêsuchazein, Cic. Ac. 2, 29, 93.—

Trop.

To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done:

quiescere rem adduci ad interregnum,

Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with:

ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere,

Just. 14, 3, 10.—

Neutr., to cease, leave off, desist from any thing:

quiesce hanc rem modo petere,

Plaut. Most. 5, 2, 51:

statuere atque ediscere,

Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8:

indoctus discive trochive,

Hor. A. P. 380.—

Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.:

laudes,

Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).

Enjoying rest, keeping quiet, quiet:

aliquem quietum reddere,

Ter. Eun. 2, 2, 46:

animus,

Cic. Tusc. 2, 1, 2:

quietus et solutus animus,

id. Rosc. Com. 15, 43:

integri, quieti, otiosi homines,

id. Agr. 2, 28, 77:

homo quietissimus,

id. Verr. 2, 4, 19, § 40:

regnum,

Hor. C. 1, 12, 33:

de istoc quietus esto,

be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—

In partic.

Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus;

at is quem petebat, quietus, imbellis,

Sall. J. 20, 2:

quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit,

Nep. Pelop. 4, 1:

quietos lacessit,

Just. 7, 6, 13:

nihilo quietiores postea res habuit,

Liv. 33, 19.—

Of the mind, calm, tranquil, free from ambition:

ad quam spem (praeturae) quietissimus,

Plin. Ep. 10, 12 (7):

vir rectus, integer, quietus,

Plin. Ep. 7, 31, 1:

vir ingenio mitis, moribus quietus,

Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—

Tame, gentle:

equi fiunt quietiores,

Varr. R. R. 2, 7.—

Resting, sleeping:

quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat,

Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.:

si sentire datur post fata quietis,

i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—

Of things, calm, quiet:

amnes,

gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40:

quietiore aequore ferri,

id. Epod. 10, 11:

aër,

Verg. A. 5, 216:

baca,

that has lain a while, Col. 12, 50, 19:

res publica (opp. perturbata),

Cic. Cat. 2, 9, 19:

aetas,

id. Sen. 23, 82:

quietus et remissus sermo,

calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.

quĭētum, i, n., the still, tranquil, motionless air, Petr 131, 9. —

Quĭēta, ae, f., a woman ' s name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly:

quod aptissimum est ad quiete vivendum,

Cic. Fin. 1, 16, 52:

quiete acta aetas,

id. Sen. 5, 13.— Comp.:

quietius tranquilliusque,

Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.— Sup.:

quietissime se receperunt,

Caes. B. C. 3, 46 fin.

tam, adv. [orig. acc. fem. of the demonstrative root ta-; cf.: tum, tamen], correlative of quam, so, so much, as.

As comparative adverb, demonstrative with correlative quam, introducing comparative clauses of like intensity.

As adjunct of adjectives or participles the intensity of which is expressed by a comparative clause, tam... quam = as... as; negatively, non (neque, nihil, etc.) tam... quam = not so... as.

In comparison between two adjj.:

tam esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

a tyrant may be as mild as a king may be harsh, Cic. Rep. 1, 33, 50 (B. and K. bracket rex):

non tam solido quam splendido nomine,

id. Fin. 1, 18, 61:

tam culpae hostium justus existimator quam gloriosus victor,

Val. Max. 3, 8, 1:

adjuro, tam me tibi vera referre Quam veri majora fide,

things as true as they are beyond belief, Ov. M. 3, 659:

quorum vires quam repentinae tam breves,

Sen. Q. N. 6, 7, 2.—Negatively:

non enim tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire,

Cic. Brut. 37, 140:

ut illa... non tam mirabilia sunt, quam conjecta belle,

id. Div. 2, 31, 66; 2, 36, 76: nec tam Turpe fuit vinci [p. 1836] quam contendisse decorum est, Ov. M. 9, 5. —Tam preceded by comp. clause:

maximeque eam pestilentiam insignem mors quam matura tam acerba M. Furi fecit,

Liv. 7, 1, 8:

quam magni nominis bellum est, tam difficilem existimaritis victoriam fore,

id. 21, 43, 11:

donec quam felices seditiones, tam honorati seditionum auctores essent,

id. 4, 2, 4. —

In a comparison between degrees of intensity, etc., of the same adjective.

As in relative clauses, the adjective repeated (so esp. in Plaut.;

not repeated in English): tam liquidus est quam liquida tempestas esse solet,

as serene as the weather is wont to be, Plaut. Most. 3, 2, 64:

quam placida'st aqua,

id. ib. 3, 2, 165:

tam frictum ego illum reddam quam frictum est cicer,

id. Bacch. 4, 4, 7.—Negatively:

nemo orator tam multa scripsit quam multa sunt nostra,

Cic. Or. 30, 168:

tametsi non tam multum in istis rebus intellego quam multa vidi,

id. Verr. 2, 4, 43, § 94.—

The adjective not repeated.

The terms of comparison being nouns or pronouns:

tam ego fui ante liber quam gnatus tuus ( = quam liber gnatus tuus est),

Plaut. Capt. 2, 2, 60:

fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium,

id. Bacch. 3, 3, 30:

tam mihi mea vita quam tua Tibi cara est,

id. Cas. 3, 6, 43:

ni illam mihi tam tranquillam facis quam mare est,

id. Poen. 1, 2, 145:

tam crebri ad terram decidebant quam pira,

id. ib. 2, 38:

tam excoctam reddam atque atram quam carbo'st,

Ter. Ad. 5, 3, 63:

quom fervit maxume, tam placidum (eum) quam ovem reddo,

id. ib. 4, 1, 18:

tam sum misericors quam vos, tam mitis quam qui lenissimus,

Cic. Sull. 31, 87:

tam gratum mihi id erit quam quod gratissimum,

id. Fam. 13, 3:

nulla ingenia tam prona ad invidiam sunt quam eorum qui genus ac fortunam suam animis non aequant,

Liv. 45, 22:

nihil est tam violentum quam magna vis aquae,

Sen. Q. N. 3, 30, 6:

(cum sit) tam aurum et argentum quam aes Corinthium ( = cum aurum et argentum tam sit Corinthium quam aes),

Quint. 8, 2, 8:

(ira) tam inutilis animi minister est quam miles qui signum receptui neglegit,

Sen. Ira, 1, 9, 2.—

Negatively: neque opes nostrae tam sunt validae quam tuae,

Plaut. Cist. 2, 1, 20:

nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,

Cic. Sen. 12, 41:

neque tam condenso corpore nubes esse queunt quam sunt lapides, neque autem tam tenues quam nebulae,

Lucr. 6, 101.—Virtually negative:

quod enim tam infidum mare quam blanditiae principum? ( = nullum tam infidum mare, etc.),

Plin. Pan. 66. — With comp. pregn. (very rare): istam dextram non tam in bellis et proeliis quam in promissis et fide firmiorem, i. e. whose superior trustworthiness is not so much in wars, etc., Cic. Deiot. 3, 8:

vectigal ex agro eorum capimus, quod nobis non tam fructu jucundius est, quam ultione,

Liv. 28, 39, 13. —

With quam in subst.-clause:

quicquid mali hic Pisistratus non fecerit, tam gratum est quam si alium facere prohibuerit,

Cic. Att. 8, 16, 2.—Negatively:

juris interpretatio, quae non tam mihi molesta sit propter laborem quam quod dicendi cogitationem auferat,

Cic. Leg. 1, 4, 12. —

Virtually negative: quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum qui consuluntur?

Cic. Leg. 1, 4, 14.—

With quam in adverb.-clause:

cupam facito tam crassam quam modioli postulant,

Cato, R. R. 21, 1:

si era mea sciat tam socordem esse quam sum,

Plaut. Cist. 4, 2, 5:

tua est imago: tam consimili'st quam potest,

id. Men. 5, 9, 4:

sororem tam similem quam lacte lacti est,

id. Mil. 2, 2, 87.—

Tam with advv.: tam... quam = as ( so)... as; negatively = not so... as.

Comparing an adv. with another adv. or adverb. clause: satin' istuc mihi exquisitum est...? Ar. Tam satis quam numquam hoc invenies secus, with as full certainty as that you will never find this otherwise, Plaut. Capt. 3, 4, 106.—Virtually negative:

quis umquam obeundi negotii studio tam brevi tempore tot loca adire potuit, quam celeriter Cn. Pompejo duce tanti belli impetus navigavit?

Cic. Imp. Pomp. 12, 34. —After quam:

nam dictaturam quam pertinaciter ei deferebat populus, tam constanter repulit,

Vell. 2, 89, 5 (the repetition of the adverb is especially frequent in tam diu... quam diu; v. tamdiu).—

The adverb understood after quam: sed tu novisti fidicinam? Tr. Tam facile quam me (quam facile me novi), Plaut. Ep. 3, 4, 72:

tam facile vinces quam pirum volpes comest,

id. Most. 3, 1, 26:

tam hercle certe quam ego ted, ac tu me vides,

id. Merc. 1, 2, 77:

tam audacter (ibis intro) quam domum ad te,

id. Truc. 1, 2, 109:

tam facile quam tu arbitraris,

Cic. Div. 1, 6, 10:

tam cito evertetur quam navis, etc.,

id. Rep. 1, 34, 51:

nihil tam cito redditur quam a speculo imago,

Sen. Q. N. 1, 4, 2. —

Negatively: (ira) quia non tam cito in alium quam vult erumpit,

Sen. Ira, 1, 19, 4.—Virtually negative (very freq.):

quasi vero quidquam sit tam valde, quam nihil sapere, vulgare,

Cic. Div. 2, 39, 81. — With sup. adv.: quam potes tam verba confer maxime ad compendium = as much as you can (hence the idiomatic expression: quam maxime = as much as possible), Plaut. Mil. 3, 1, 184. —

With verbs: tam... quam = as much... as, as well... as; negatively: non tam... quam, not so much... as.

One verb compared with another:

nam quod edit tam duim quam perduim,

for what he can eat I would give as much as lose, Plaut. Aul. 4, 6, 6:

vellem tam domestica ferre possem quam ista contemnere,

Cic. Att. 13, 20, 4:

utinam tam non pigeat ista facere quam non displicebit,

Quint. 2, 5, 17:

Tyrus et ipsa tam movetur quam diluitur,

Sen. Q. N. 6, 26, 5.—Negatively:

fit quoque enim interdum ut non tam concurrere nubes frontibus adversis possint quam de latere ire,

Lucr. 6, 115.—

The same verb repeated or understood after quam; the compared terms being,

Nouns or pronouns: tam mihi quam illi libertatem hostilis eripuit manus;

tam ille apud nos servit quam ego hic apud te servio,

Plaut. Capt. 2, 2, 61:

tam hic scit me habere (pecuniam) quam egomet (i. e. scio),

id. Aul. 3, 6, 12:

quam tu filium tuum, tam me pater me meus desiderat,

id. Capt. 2, 2, 6:

tam huic loqui licere oportet quam isti,

id. Cas. 2, 6, 58:

tam tibi istuc credo quam mihi,

id. Ep. 1, 2, 25:

haec tibi tam sunt defendenda quam moenia,

Cic. Ac. 2, 44, 137:

tam moveor quam tu, Luculle,

id. ib. 2, 46, 141:

tamque id... tuendum conservandumque nobis est quam illud, etc.,

id. Off. 3, 4, 17: amurcam periti agricolae tam in doliis condunt quam oleum aut vinum ( as well as), Varr. R. R. 1, 61:

tam natura putarem vitam hominis sustentari quam vitis, quam arboris,

Cic. Tusc. 1, 24, 56:

sicut pueris, qui tam parentibus amissis flebunt quam nucibus,

Sen. Ira. 1, 12, 4:

meliorque tam sibi quam aliis faciendus (est),

id. ib. 1, 15, 1:

tam solstitium quam aequinoctium suos dies rettulit (i. e. solstitium tam rettulit dies quam rettulit aequinoctium),

id. Q. N. 3, 16, 3:

quoniam orationis tam ornatus quam perspicuitas aut in singulis verbis est aut in pluribus positus (i. e. ornatus tam positus est quam perspicuitas),

Quint. 8, 3, 15. — This construction passes into mere co - ordination: tam vera quam falsa cernimus, as well... as, almost = both... and, Cic. Ac. 2, 34, 111: repentina res, quia quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat ( = ut causam nullam, sic ne fidem quidem; cf.

sic),

Liv. 8, 27, 10; so Sall. J. 31, 16; id. H. 1, 41, 24 Dietsch; cf. Liv. 33, 17, 9; Sen. Q. N. 4, 13, 4. —

Negatively: non tam meapte causa Laetor quam illius,

Ter. Heaut. 4, 3, 8:

nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem... quam meditatio condicionis humanae,

Cic. Tusc. 3, 16, 34:

quae compararat non tam suae delectationis causa quam ad invitationes adventusque nostrorum hominum,

id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

cujus me facti paenituit non tam propter periculum meum quam propter vitia multa quae,

id. Fam. 7, 3, 2:

qua nulla in re tam utor quam in hac civili et publica,

id. Att. 2, 17, 2:

neque eos tam istius hominis perditi subita laetitia quam hominis amplissimi nova gratulatio movebat,

id. Verr. 1, 8, 21:

Iliensibus Rhoeteum addiderunt, non tam ob recentia ulla merita quam originum memoria,

Liv. 38, 39, 10.—

Object-inff.:

qualis est istorum oratio qui omnia non tam esse quam videri volunt,

Cic. Ac. 2, 14, 44:

quid enim tam pugnat, quam non modo miserum, sed omnino quidquam esse qui non sit,

id. Tusc. 1, 7, 13:

virtute ipsa non tam multi praediti esse quam videri volunt,

id. Lael. 26, 98.—

Subject-inff. or dependent clauses:

ego illud argentum tam paratum filio Scio esse, quam me hunc scipionem contui ( = tam scio, argentum paratum esse, quam scio me, etc.),

Plaut. As. 1, 1, 109:

Parmenonis tam scio esse hanc techinam quam me vivere,

Ter. Eun. 4, 4, 51:

tam teneor dono quam si dimittar onustus,

Hor. Ep. 1, 7, 18:

Acrisium Tam violasse deum quam non agnosse nepotem Paenitet,

Ov. M. 4, 613:

tam perdis operam cum illi irasceris, quam cum illum alteri precaris iratum,

Sen. Ira, 2, 30, 2.—Negatively (so most freq.):

nihil est quod tam deceat quam in omni re gerenda servare constantiam,

Cic. Off. 1, 34, 125:

eundum igitur est, nec tam ut belli quam ut fugae socii simus,

id. Att. 9, 2, a, 3:

nec tam quaerendum est, dolor malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum,

id. Tusc. 2, 12, 28:

non tam ut prosim causis elaborare soleo, quam ut ne quid obsim,

id. Or. 2, 72, 295:

cum ego te non tam vitandi laboris mei causa quam quia tua id interesse arbitrarer, hortatus essem,

id. Top. 1, 2:

auxilia convenerant non tam Vejentium gratia concitata, quam quod in spem ventum erat, etc.,

Liv. 2, 44, 7:

Boji defecerunt, nec tam ob veteres in populum Romanum iras, quam quod, etc.,

id. 21, 25, 2. — So with causal clauses, Cic. Div. in Caecil. 7, 24; id. Or. 3, 30, 119; id. Sest. 64, 135; Liv. 8, 19, 3. —

With quam in adverb.-clause:

tam confido quam poti'st,

Plaut. Stich. 3, 2, 1; and in Cicero's epistolary style, tam esse with predicative force (like ita esse, sic esse;

v. sic): atque ego haec tam esse quam audio non puto ( = tam male esse),

Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9.—

Tam with a neg. is sometimes followed by sed with an independent clause, instead of a comp. clause:

quidam autem non tam id reprehendunt, si remissius agatur, sed tantum studium tamque multam operam ponendam in eo non arbitrantur,

Cic. Fin. 1, 1, 1 Madv. ad loc.; cf.:

quae (suaviloquentia) quidem non tam est in plerisque... sed est ea laus eloquentiae certe maxima,

id. Brut. 15, 58.—

With esse and predic. noun:

tam ea est quam poti'st nostra erilis concubina,

Plaut. Mil. 2, 5, 47:

equidem tam sum servos quam tu,

id. Capt. 3, 4, 11:

tam ego homo sum quam tu,

id. As. 2, 4, 83:

nam id nobis tam flagitium'st quam illa Non facere,

Ter. Ad. 3, 3, 68:

tam es tu judex quam ego senator,

Cic. Rab. Post. 7, 17:

tam sum amicus rei publicae quam qui maxime,

id. Fam. 5, 2, 6.—With prep. and its case as predicate:

tam hoc quidem tibi in proclivi quam imber quando pluit,

Plaut. Capt. 2, 2, 86:

qui non defendit, nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio quam si parentes, etc., deserat,

Cic. Off. 1, 7, 23. —

Negatively: nihil est tam contra naturam quam turpitudo,

Cic. Off. 3, 8, 35. —

With quasi in place of quam:

tam a me pudica est quasi soror mea sit,

Plaut. Curc. 1, 1, 51. —

Quam... tam with compp. = quanto... tanto or quo... eo (ante-class. and poet.): quam magis aerumna urget, tam magis ad malefaciendum viget, Enn. ap. Quint. 9, 3, 15 (Trag. Rel. v. 303 Vahl.):

quam magis adspecto, tam magis est nimbata,

Plaut. Poen. 1, 2, 138:

magis quam id reputo, tam magis uror quae meus filius turbavit,

id. Bacch. 5, 1, 5:

quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

id. As. 1, 3, 6:

quo quaeque magis sunt aspera semina eorum, Tam magis in somnis eadem saevire necessust,

Lucr. 4, 999:

quae quanto magis inter se perplexa coibant, Tam magis expressa ea quae mare... efficerent,

id. 5, 453:

tam magis illa fremens et tristibus effera flammis, Quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,

Verg. A. 7, 787.—With quanto for quam:

quanto magis aetheris aestus cogebant terram, Tam magis, etc.,

Lucr. 5, 484. —With rel. adv. for quam:

verum ubicumque magis denso sunt agmine nubes, tam magis hinc... fremitus fit,

Lucr. 6, 99. — Ellips. of tam:

quam magis specto. minus placet mihi hominis facies,

Plaut. Trin. 4, 2, 19.—

Quam... tam with superll. = quanto... tanto or quo... eo (mostly anteclass.; cf.

the class.: ut quisque maxime... ita maxime): quam citissime conficies, tam maxime expediet,

Cato, R. R. 64 (65):

oleum quam diutissime in amurca erit, tam deterrimum erit,

id. ib. 64 (65):

quam acerbissima olea oleum facies, tam oleum optumum erit,

id. ib. 65 (66): quam plurimum [p. 1837] erit, tam citissime canus fiet, id. ib. 157 (158) med.:

quam ad probos propinquitate proxume te adjunxeris, tam optumum est,

Plaut. Aul. 2, 2, 59:

quam maxime huic vana haec suspicio erit, tam facillime patris pacem in leges conficiet suas,

Ter. Heaut. 5, 2, 44:

quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles: tam maxime vos aequo animo aequa noscere Oportet,

id. Ad. 3, 4, 56:

quam paucissimos reliqueris, tam optimi fiunt in alendo,

Varr. R. R. 2, 9:

quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est,

Sall. J. 31, 14. —

With quam in immediate succession (to be distinguished from the conj. tamquam, as if):

nam, si a mare abstinuissem, tam quam hoc uterer ( = tam illo uterer quam hoc),

Plaut. Mil. 4, 7, 26:

tam quam proserpens bestia (iste) est bilinguis et scelestus ( = tam bilinguis quam, etc.),

id. Fers. 2, 4, 28: esne tu huic amicus? To. Tam quam di omnes qui caelum colunt, id. ib. 4, 4, 32: vide, homo ut hominem noveris. Sy. Tam quam me, id. Trin. 4, 2, 68: nostine? Da. Tam quam te, Ter. Phorm. 1, 2, 15 (for tam diu, with or without quam, quam diu, etc., v. tamdiu).

With a comp. clause understood.

With a comp. clause to be supplied from a preceding sentence:

quae faciliora sunt philosophis... quia tam graviter cadere non possunt (sc. quam alii),

Cic. Off. 1, 21, 73:

cur corporis curandi causa quaesita sit ars, animi autem medicina nec tam desiderata sit..., nec tam culta (i. e. quam corporis medicina),

id. Tusc. 3, 1, 1:

nihil umquam tam eleganter explicabunt (i. e. quam Plato),

id. ib. 1, 23, 55:

non conturbat me expectatio tua, etsi nihil est eis, qui placere volunt, tam adversarium,

id. Ac. 2, 4, 10:

sed ea (plebs) nequaquam tam laeta Quinctium vidit (i. e. quam ejus amici),

Liv. 3, 26, 12: nec minora consequi potuit (Maecenas);

sed non tam concupivit (sc. quam Agrippa),

Vell. 2, 88, 2: nec tibi tam longis opus est ambagibus usquam, nec me tam multam hic operam consumere par est (i. e. quam consumere opus sit, si haec tractare velim), Lucr 6, 1079; so, tam gratia est (colloq.) = non accipio, sed tam gratia est quam esset si acciperem, I thank you just as much; no, thank you:

bene vocas (ad prandium): tam gratia'st,

Plaut. Men. 2, 3, 36: cenabis apud me. Ep. Locata'st opera nunc quidem:

tam gratia'st,

id. Stich. 3, 2, 18: quin tu, quidquid opus'st, audacter imperas? Ps. Tam gratia'st. Bene est tibi;

nolo tibi molestos esse nos,

id. Ps. 2, 4, 23 (in this formula, however, tam is explained by some as a shortened form for tamen; cf. Brix ad Plaut. Men. 386, and v. IV. infra).—

With a general comp. clause understood ( = sic, ita), so ( so much) as I do, as you do, as he did, as I said before, as he is, as you are, etc.

With adjj.: ut vos servem sedulo, quos tam grandi sim mercatus pecunia, have bought you at so high a price, i. e. as I have, Plaut. Capt. 2, 2, 8: qui nummi exciderunt quod terram sic obtuere? quid vos maestos tam tristisque conspicor? (sc. as I do, as you are), id. Bacch. 4, 4, 17:

equidem miror, tam catam, tam doctam te et bene eductam, non scire stulte facere,

id. Most. 1, 3, 29:

ordine cum videas tam certo multa creari,

Lucr. 5, 735:

deus ille fuit qui ista in tam tranquillo et tam clara luce locavit,

id. 5, 12:

quorsum igitur tam multa de voluptate?

Cic. Sen. 12, 44:

ut mihi quidem, qui tam magno animo fuerit innocens damnatus esse videatur,

id. Tusc. 1, 42, 100:

inter ista tam magnifica verba tamque praeclara,

id. Fin. 2, 23, 77:

quis est qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus?

as I hear, id. Rep. 6, 18, 18:

tollite hanc: nullam tam pravae sententiae causam reperietis,

id. Phil. 14, 1, 3: et tamen veremur ut hoc quod a tam multis perferatur natura patiatur? ( as it is, sc. suffered), id. Tusc. 2, 20, 46:

ut tam in praecipitem locum non debeat se sapiens committere,

id. Ac. 2, 21, 68:

tam necessario tempore, tam propinquis hostibus,

at so urgent a time as this, Caes. B. G. 1, 16, 6:

supra triginta quinque milia hostium fuerant, ex quibus tam exigua pars pugnae superfuit,

Liv. 39, 31, 14:

tam constantem defensionem Scipionis universus senatus comprobavit,

Val. Max. 3, 7, 1: ceterum... ne tam praeclara lex... oblitteraretur, id. 2, 8, 1:

qui tam crudelem tyrannum occideret,

id. 3, 1, 2:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore civitas nostra virtutis suae oblita est,

id. 3, 2, 7:

tam contraria est pestis,

Plin. 8, 38, 57, § 136:

tam parvo distat ibi tanta rerum naturae diversitas,

id. 5, 11, 12, § 65; so, tamne (cf. sicine):

tamne indignus videar?

Plaut. Merc. 1, 2, 77.—And with sup.:

nondum erat vestris tam gravissimis tamque multis judiciis concisus,

of so great weight, Cic. Phil. 12, 5, 11.—

With advv.:

alienus quom ejus incommodum tam aegre feras, quid me patrem par facere est?

Plaut. Capt. 1, 2, 37:

quid est negotii quod tu tam subito domo abeas?

id. Am. 1, 3, 4:

unde ego nunc tam subito huic argentum inveniam miser?

Ter. Phorm. 3, 3, 1:

quia (anima cum corpore) tam conjuncta atque leniter apta'st,

Lucr. 5, 559:

jam mallem Cerberum metueres quam ista tam inconsiderata diceres,

Cic. Tusc. 1, 6, 12:

ista tam aperte et per versa et falsa,

id. Ac. 2, 18, 60:

cum ex co quaereretur cur tam diu vellet esse in vita,

id. Sen. 5, 13:

me pudet tam cito de sententia esse dejectum,

id. Tusc. 2, 5, 14:

etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,

id. Fin. 5, 11, 31:

an melius fuerit rationem non dari omnino, quam tam munifice et tam largiter,

as I have shown, id. N. D. 3, 27, 69:

nam quod jus civile tam vehementer amplexus es,

id. Or. 1, 55, 274:

quid tu, inquit, tam mane?

id. Rep. 1, 9, 14: cur hunc tam temere ( as mentioned before) quisquam ab officio discessurum judicaret? Caes. B. G. 1, 40:

quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

id. ib. 1, 14:

cum tam procul a finibus Macedoniae absint,

Liv. 39, 27, 6: non digna exempla quae tam breviter ( as I am going to do) nisi majoribus urgerer, referrentur, Val. Max. 2, 7, 5:

qualis esset quem tam diu tamque valde timuissent,

Nep. Eum. 11, 2; and with sup.: tam maturrime comparavisse, Cato ap. Charis. p. 184 P.—With adverb. abl.: tam crepusculo fere ut amant, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 77; cf.:

tam vesperi,

Ter. Heaut. 1, 1, 15; v. III. B. 3. infra.—

With verbs:

ut, ni meum gnatum tam amem, tua jam virgis latera lacerentur probe,

Plaut. Bacch. 4, 5, 10:

quid, cedo, te, obsecro, tam abhorret hilaritudo?

id. Cist. 1, 1, 55:

quid tam properas?

id. Pers. 4, 6, 11:

cum te video nostrae familiae Tam ex animo factum velle ( = te tam velle nostrae familiae ex animo factum),

Ter. Ad. 5, 7, 21:

age, quaeso, ne tam obfirma te, Chreme,

id. Heaut. 5, 5, 8:

non pol temere'st quod tu tam times,

id. Phorm. 5, 8 (9), 9: Sy. Eamus, namque hic properat in Cyprum. Sa. Ne tam quidem, implying a corresponding gesture, id. Ad. 2, 4, 14:

quam si explicavisset, non tam haesitaret,

i. e. as he does, Cic. Fin. 2, 6, 18.—Sometimes with an adv. to be supplied:

quid ergo hanc, quaeso, tractas tam ( = tam male, or implying a corresponding gesture),

Plaut. Cas. 4, 4, 31:

Graecos in eo reprehendit quod mare tam secuti sunt ( = tam vulgo. or tam temere),

Cic. Att. 6, 2, 3; cf. id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9; v. I. C. 2. d, supra. — With esse and predic. noun:

numquam ego te tam esse matulam credidi,

Plaut. Pers. 4, 3, 72.—

Preceded and strengthened by a demonstrative adjective (order: 1. demonstr., 2. tam, 3. adjective, 4. noun; or, 1. demonstr., 2. noun, 3. tam, 4. adjective).

After hic:

etiamne haec tam parva civitas, tam procul a manibus tuis remota, praedae tibi et quaestui fuit?

Cic. Verr. 2, 3, 37, § 85:

hunc hominem tam crudelem, tam sceleratum, tam nefarium nolunt judicare,

id. ib. 2, 2, 31, §

77: hunc tamen hominem tam audacem, tam nefarium, tam nocentem,

id. Clu. 14, 42:

haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita,

id. Sest. 13, 31:

in hoc tam exiguo vitae curriculo,

id. Arch. 11, 28:

hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem,

id. Cat. 1, 5, 11:

in hac tam clara re publica natus,

id. Rep. 1, 19, 31:

hanc rem publicam tam praeclare fundatam,

id. Par. 1, 2, 10:

haec tam crebra Etruriae concilia,

Liv. 5, 5, 8:

in his tam parvis atque tam nullis,

Plin. 11, 2, 1, § 2:

quorsum haec tam putida tendant,

Hor. S. 2, 7, 21:

hac tam prospera pugna nuntiata,

Curt. 3, 11, 16.—

After ille:

ille homo tam locuples, tam honestus,

Cic. Verr. 2, 4, 6, § 11: illud argentum tam praeclarum ac tam nobile, id. ib. 2, 4, 20, §

44: illud tam grave bellum,

Val. Max. 5, 6, ext. 1:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore,

id. 3, 2, 7.—

After iste:

tamenne ista tam absurda defendes?

Cic. N. D. 1, 29, 81:

ista admonitio tua tam accurata,

id. Att. 6, 1, 20:

quae est ista tam infesta ira?

Liv. 7, 30, 15:

iste tam justus hostis, tam misericors victor,

Curt. 4, 10, 34.—

After id ipsum:

id ipsum tam mite ac tam moderatum imperium,

Liv. 1, 48, 9.—

After tot:

jacere necesse sit tot tam nobiles disciplinas,

Cic. Ac. 2, 48, 147:

tot tam valida oppida,

Liv. 5, 54, 5:

tot tam opulenti tyranni regesque,

id. 25, 24, 13:

inter tot tam effrenatarum gentium arma,

id. 21, 9, 3:

tot tam praeclaris imperatoribus uno bello absumptis,

id. 28, 28, 12; 25, 27, 13; 26, 13, 17; cf.:

cum tot ac tam validae eluctandae manus essent,

id. 24, 26, 13; 8, 12, 4.—

After hic talis:

da operam ut hunc talem, tam jucundum, tam excellentem virum videas,

Cic. Fam. 16, 21, 3.

As demonstr. adv. of intensity, correlative with ut, that, and its equivalents (qui, quin); so only with adjj. and advv. (not with verbs).

Without a negation ( = ita, adeo;

rare before the Aug. period): ni erit tam sincerum (tergum), ut quivis dicat ampullarius Optumum esse operi faciundo corium et sincerissimum,

Plaut. Rud. 3, 4, 51:

quae (maturitas) mihi tam jucunda est ut, quo propius ad mortem accedam, quasi terram videre videar,

Cic. Sen. 19, 71. de qua tam variae sunt doctissimorum hominum sententiae, ut magno argumento esse debeat, etc., id. N. D. 1, 1, 1:

ad eum pervenit tam opportuno tempore, ut simul Domitiani exercitus pulvis cerneretur, et primi antecursores Scipionis viderentur,

Caes. B. C. 3, 36:

tam parandus ad dimicandum animus, ut, etc.,

id. B. G. 2, 21:

tamen tam evidens numen rebus adfuit Romanis, ut putem, etc.,

Liv. 5, 51, 4: infimam plebem natura ipsa tam abjecto tamque imo loco collocavit ut nulla ratione erigi aut sublevari possit, Ps.-Cic. Cons. 6, 22:

tam multa sunt, tamque misera quae perferunt ut nemo sit quin mori saepissime cupiat,

id. ib. 16, 59:

quem constat tam certa acie luminum usum esse ut a Lilybaeo portu Carthaginienses egredientes classes intueretur,

Val. Max. 1, 8, ext. 14:

tam alacri animo suos ad id proelium cohortatus est ut diceret: Sic prandete, etc.,

id. 3, 2, ext. 3:

in Theophrasto tam est loquendi nitor ille divinus ( = tam divinus est) ut ex eo nomen quoque traxisse videatur,

Quint. 10, 1, 83:

(Scipio) bellum in Africam transtulit, tam lentus ut opinionem luxuriae segnitiaeque malignis daret,

Sen. Ira, 1, 11, 6; id. Q. N. 1, 15, 5:

3, 21, 1: tam parvulis in faucibus... ut non sit dubium, etc.,

Plin. 10, 29, 43, § 82:

ipsum Macedonem tam graviter palma percussit ut paene concideret,

Plin. Ep. 3, 14, 7.—

With a negation, or in a question implying a negation.

Before ut (very freq. in the class. period; cf. adeo, poet., e.g. Hor. Ep. 1, 1, 39):

numquam tam dices commode ut tergum meum Tuam in fidem committam,

Ter. Hec. 1, 2, 33:

non tam viva tamen, calidus queat ut fieri fons,

Lucr. 6, 887:

quis umquam praedo fuit tam nefarius, quis pirata tam barbarus ut, etc.,

Cic. Rosc. Am. 50, 146:

non sum tam stultus, ut te usura falsi gaudii frui velim,

id. Fam. 6, 12, 1:

nec, cum id faciebamus tam eramus amentes ut explorata nobis esset victoria,

id. ib. 6, 1, 3:

non essem tam inurbanus ac paene inhumanus uti in eo gravarer quod vos cupere sentirem,

id. Or. 2, 90, 365:

non puto tam expeditum negotium futurum ut non habeat aliquid morae,

id. Att. 13, 31, 1:

nec vero eram tam indoctus ignarusque rerum ut frangerer animo propter, etc.,

id. Phil. 2, 15, 37:

quis tam demens ut sua voluntate maereat?

id. Tusc. 3, 29, 71; so id. Off. 3, 20, 82; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Phil. 3, 4, 10:

non enim proferremus vino oppressos... tam absurde, ut tum diceremus, etc.,

id. Ac. 2, 17, 53:

non se tam barbarum ut non sciret, etc.,

Caes. B. G. 1, 44, 17:

nulli sunt tam feri et sui juris affectus ut non disciplina perdomentur,

Sen. Ira, 2, 12, 3:

nemo tam divos habuit faventes, crastinum ut posset sibi polliceri,

id. Thyest. 619.—

With a negation (esp. nemo), followed by qui ( = ut is; class. and freq.); nec quisquam sit tam opulentus qui mihi obsistat in via, [p. 1838] Plaut. Curc. 2, 3, 5:

generi lenonio Numquam deus ullus tam benignus fuit, qui fuerit propitius,

id. Pers. 4, 4, 34:

an ille tam esset stultus qui mihi mille nummum crederet?

id. Trin. 4, 2, 42:

nemo inventus est tam amens, qui illud argentum tam praeclarum ac tam nobile eriperet, nemo tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet,

Cic. Verr. 2, 4, 20, § 44:

nemo Agrigenti neque aetate tam affecta neque viribus tam infirmis fuit, qui non illa nocte surrexerit,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam senex qui se annum non putet posse vivere,

id. Sen. 7, 24:

nihil tam absurde dici potest, quod non dicatur ab aliquo philosophorum,

id. Div. 2, 58, 119:

nulla gens tam immanis umquam fuit in qua tam crudelis hostis patriae sit inventus,

id. Sull. 27, 76:

quae est anus tam delira quae timeat ista?

id. Tusc. 1, 21, 48:

ecquem tam amentem esse putas qui illud quo vescatur deum esse credat?

id. N. D. 3, 16, 41:

sed neque tam docti tum erant, ad quorum judicium elaboraret, et sunt, etc.,

id. Fin. 1, 3, 7; so id. Sen. 19, 67; id. Lael. 7, 23; id. Tusc. 1, 6, 11; 1, 15, 33; 2, 17, 41; id. Sest. 14, 32; id. Fin. 2, 20, 63; id. Fam. 9, 2, 2; id. Off. 2, 5, 16:

neque tam remisso animo quisquam fuit qui ea nocte conquierit,

Caes. B. C. 1, 21:

in bello nihil tam leve est quod non magnae interdum rei momentum faciat,

Liv. 25, 18, 3:

ut nemo tam humilis esset cui non aditus ad eum pateret,

Nep. Milt. 8, 4:

ecquid esse tam saevum potest quod superet illum?

Sen. Thyest. 196. —

With a negation, followed by quin ( = ut is non;

class. and freq.): nec sacrum nec tam profanum quidquam est quin ibi ilico adsit,

Plaut. Merc. 2, 3, 27:

nihil mihi tam parvi est quin me id pigeat perdere,

id. Pers. 4, 6, 8:

nec quisquam est tam ingenio duro, neque tam firmo pectore quin sibi faciat bene,

id. As. 5, 2, 94:

numquam tam mane egredior, neque tam vesperi Domum revortor, quin te... conspicer Fodere,

Ter. Heaut. 1, 1, 15:

nil tam difficile'st quin quaerendo investigari possiet,

id. ib. 4, 2, 8:

ut nullus umquam dies tam magna tempestate fuerit, quin... solem homines viderint,

Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:

numquam tam male est Siculis quin aliquid facete et commode dicant,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam afflictus quin possit navare aliquid et efficere,

id. Fam. 6, 1, 7:

ut nemo tam ferus fuerit, quin ejus causam lacrimarit,

Nep. Alcib. 6, 4.

Tam, ante-class., sometimes = tamen:

antiqui tam etiam pro tamen usi sunt,

Fest. p. 360: bene cum facimus, tam male cupimus...; quamquam estis nihili, tam ecastor simul vobis consului, Titin. ap. Fest. l. l.; so,

etsi illi aliter nos faciant quam aequom sit, tam pol noxiae nequid magis sit... nostrum officium meminisse decet,

Plaut. Stich. 1, 1, 44 Fleck., Ritschl:

tam si nihil usus esset, jam non dicerem,

id. Merc. 4, 3, 32 Ritschl; v. Prol. Trin. p. 14 ib.; Brix ad Plaut. Men. 2, 3, 36; Curt. in Rhein. Mus. 6, 84; 6, 93; but cf. contra, Corss. Beitr. p. 272 sqq.

In the dialect of Praeneste: tam modo, just now ( = modo): ilico hic ante ostium;

Tam modo, inquit Praenestinus,

Plaut. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; cf. Fest. s. v. tammodo, p. 359; Ritschl, opusc. 2, 372.